REGULAMIN GÓRSKIEJ ODZNAKI TURYSTYCZNEJ P.T.T.*

 

I. Część ogólna

§ 1. Celem pobudzenia jak najszerszych rzesz turystów do poznania terenów górskich w łańcuchu Karpat Polskich i Tatr, oraz celem przyczynienia się do rozwoju kultury fizycznej wśród szerokich warstw społeczeństwa, ustanawia Polskie Tow. Tatrzańskie “Górską Odznaką Turystyczną P.T.T."

§ 2. Instytucja G.O.T. wyklucza w założeniu swojem ubieganie się o jakiekolwiek rekordy, czy też wyczyny ściśle sportowe.

§ 3. O uzyskanie Górskiej Odznaki Turystycznej P.T.T. ubiegać się. może każda nieposzlakowana osoba bez różnicy płci, która ukończyła 17 lat życia i spełniła warunki wymagane przez niniejszy regulamin. Przyznana odznaka może być odebrana, jeżeli jej posiadacz zostanie wykluczony z grona członków P.T.T., albo też dopuści się czynów karygodnych i hańbiących, wzgl. działa na szkodę P.T.T.

§ 4. Organem sprawującym nadzór nad instytucją Górskiej Odznaki Turystycznej jest specjalna Komisja wyłoniona spośród członków Zarządu Głównego P.T.T. i ona wyłącznie i bezapelacyjnie dokonuje przydziału tej odznaki.

§ 5. Górska Odznaka Turystyczna dzieli się na dwie kategorje. Kategorja I. posiada trzy stopnie t.j. bronzowy, srebrny i złoty. Kategorja II. posiada dwa stopnie t.j. srebrny i złoty. Odznakę uzyskuje się według kolejności kategorji i stopni, których nic można przeskakiwać. Wyjątek stanowią przewodnicy, którzy mogą przeskakiwać stopnie w kategorji I., a nawet odrazu ubiegać się o odznakę kategorji II., jednak w kolejności jej stopni.

II. Część szczegółowa

§ 1. Górską Odznakę Turystyczną uzyskać można przez odbycie pieszo pewnej ilości punktowanych wycieczek (obozów wędrownych) w czasie od 15. maja do 31. października, przyczem wybór wycieczek z ogólnego spisu jest dowolny. Ubiegający się o Górską Odznakę Turystyczną winien przedstawić Komisji protokoły wycieczek, potwierdzone przez przewodników, mianowanych przez Zarząd Główny P.T.T. dla celów odznaki.

§ 2. Górską Odznakę Turystyczną I kategorji uzyskuje się, jeżeli suma punktów zaliczonych za wycieczki w ciągu jednego sezonu odbyte, zaprotokołowane i zweryfikowane, równa się conajmniej:
dla stopnia bronzowego 100 punktów
 "       "     srebrnego     150 punktów
 "       "     złotego         200 punktów

§ 3. Górską Odznakę Turystyczną II. kategorji uzyskuje się:

w stopniu srebrnym przez przejście w całości w czasie jednej nieprzerwanej wycieczki (wędrownego obozu) Głównego Szlaku Karpackiego im. Marszałka J. Piłsudskiego w jego części zachodniej albo wschodniej.

w stopniu złotym przez przejście w całości w czasie jednej nieprzerwanej wycieczki (wędrownego obozu), całego Głównego Szlaku Karpackiego im. Marszałka J. Piłsudskiego. Kierunek przejścia szlaku jest dowolny.

§ 4. O ile w danym sezonie norma wymagana dla stopni kategorji I. nie została osiągnięta, punkty uzyskane w tym sezonie tracą ważność. Dla uzyskania kolejnego stopnia odznaki, dopuszczalne są przerwy między sezonami.

§ 5. Przy ubieganiu się o odznakę górską II. kategorji dopuszczalna przerwa w czasie przechodzenia poszczególnych odcinków głównego szlaku nie może przekraczać 48 godzin.

§ 6. Osobom, które przy ubieganiu się o odznakę górską biwakowały pod gołym niebem lub pod namiotem dolicza się dodatkowo za każdy konieczny biwak 3 punkty.

§ 7. Fakt odbycia wycieczki potwierdza przewodnik G.O.T. podpisując odnośny protokół. W protokole muszą być podane nazwiska i adres tych osób (najmniej dwie), które w danej wycieczce (obozie wędrownym) uczestniczyły.

Wycieczki odbywane samotnie nie będą weryfikowane. Wyjątek stanowią wycieczki przewodników G.O.T.

III. Przepisy wykonawcze i objaśnienia.

§ 1. Komisja Górskiej Odznaki Turystycznej wydaje każdego roku przed rozpoczęciem sezonu

a) listę punktowanych wycieczek

b) listę przewodników G.O.T.

§ 2. Osoba ubiegająca się o odznakę górską powinna wykupić formularz protokołu odznaki górskiej, który można nabyć w biurach Zarządu Głównego, Oddziałów i Kół P.T.T.

Dla każdej wycieczki punktowanej należy sporządzić osobny protokół i po zaświadczeniu przewodnika przesłać wprost do biura Zarządu Głównego P.T.T. (Kraków ul. Potockiego I..5) jednak nie później jak w 20 dni po odbyciu wycieczki. Ostatni dzień wycieczki do terminu tego się nie liczy. Komisja odznaki przeprowadza weryfikację nadesłanych protokołów i w razie osiągnięcia przez kandydata przepisanej ilości punktów, przyznaje mu odznakę. Zawiadomienia o przyznaniu odznaki następują drogą wydawania oficjalnych komunikatów, które otrzymują wszystkie Oddziały i Koła P.T.T.

§3. Wycieczka powtórzona w ciągu tego samego sezonu n i e będzie zaliczona do ogólnej punktacji.

§ 4. Wycieczki, których trasy nie są zgodne z listą punktowanych wycieczek nie będą weryfikowane.

§ 5. Cena odznaki bronzowej i srebrnej kategorji I. wynosi dla członków P.T.T. oraz młodzieży szkolnej i członków organizacyj P.W. i W.F. zł. 1.50 za sztukę, dla wszystkich innych zł. 2.50.

Cena odznaki złotej kategorji I. i odznak kategorji II. wynosi dla członków P.T.T. oraz młodzieży szkolnej i członków organizacyj P.W. i W.F. zł. 2.50, dla innych zł. 3.50.

§ 6. Górską Odznakę Turystyczną P.T.T. może nosić osoba jedynie do tego uprawniona.

Wolno nosić tylko odznakę najwyższego stopnia.

W razie zgubienia odznaki należy o tem zawiadomić Zarz. Gł. który w miejsce zgubionej odznaki po opłaceniu kwoty należnej wyda nową odznakę.

§ 7. Odznakę nosi się tylko przy stroju turystycznym. Dla ubrań zwykłych istnieją specjalne miniaturki odznak każdej kategorji i stopnia.

§ 8. Osoba, która uzyskała kolejno wszystkie stopnie odznaki srebrnej kategorji II. włącznie, może być zamianowana przewodnikiem G.O.T., dla danego terenu górskiego, o ile jest członkiem P.T.T.

IV. Wskazówki dla przewodników G.O.T.

§ 1. Zarząd Główny P.T.T. mianuje na wniosek Komisji Odznaki przewodników G.O.T. z grona członków P.T.T. celem prowadzenia przez nich wycieczek o odznakę.

Przewodnik, który sam nie zdobędzie przynajmniej odznaki bronzowej kategorji I-szej może być przez Zarząd Główny na wniosek Komisji Górskiej Odznaki Turystycznej skreślony z listy przewodników G.O.T.

§ 2. Przewodników ustala się albo na cały obszar gór polskich, albo osobno na Tatry, osobno na Beskidy Zachodnie i osobno na Beskidy Wschodnie, ponadto na inne tereny górskie tutaj niewymienione.

§ 3. Zarząd Główny P.T.T., dobierając z grona swoich członków doświadczonych turystów na przewodników, kładzie na nich moralny obowiązek wychowywania w znaczeniu turystycznem szerokich rzesz udających się w góry. Przewodnik powinien przy każdej sposobności wpajać w uczestników wycieczek zasady ideologji ochrony przyrody oraz zasady ochrony urządzeń turystycznych w górach. Powinien on zwracać uwagę na kondycję fizyczną, ubiegających się o odznakę górską i mniej wytrzymałym oraz początkującym odradzać odbywania wycieczek dłuższych i uciążliwych, kierując ich w partje górskie, gdzie warunki terenowe są łatwiejsze. Przewodnik powinien udzielać początkującym turystom rad i wskazówek, dotyczących ekwipunku oraz zachowania się w górach; powinien on również przy każdej sposobności uczyć zasad czytania map i orjentowania się w terenie.

§4. Przewodnik może potwierdzać protokoły wycieczek odbytych bez jego udziału, lecz powinien czynić to tylko wówczas, gdy ma pełne przekonanie, że podane w protokole daty są prawdziwe.

Nie może przewodnik potwierdzać protokołu wycieczki z tego terenu, dla którego nie jest przewodnikiem pod rygorem unieważnienia protokołu.

§ 5. Zawodowi przewodnicy tatrzańscy P.T.T. mogą również poświadczać protokoły wycieczek punktowanych na terenie Tatr, o ile w nich brali udział jako prowadzący.

§ 6. Przewodnik G.O.T. spełnia wszystkie swoje czynności w związku z odznaką bezinteresownie.

 

Okładka Regulaminu GOT PTT z 1936 r.
 

* Pierwszy regulamin GOT z roku 1935 w całości, bez żadnych zmian w pisowni i interpunkcji.